Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Χρόνια Πολλά Πρασινάδα

Αγαπημένη μου Πρασινάδα

Πέρα από όλα όσα μας χαρίζεις μέσα από το μπλογκ σου,

τα τελευταία 2 χρόνια έχεις αναλάβει να σκορπίζεις

μαγεία μέσα στα μπλογκ και τις καρδιές μας.

Είναι μοναδικό το συναίσθημα που νιώθουμε όλοι
στην αγκαλιά του Secret Santa!

Έτσι λοιπόν για να σου δώσω ένα χέρι βοήθειας σου χαρίζω ...

.
.
.
.

Την GREENFAIRY!


Θα σε βοηθά στο να κάνεις τον Secret Santa
Να σου ανακατώνει κανένα γλύκισμα
Να σκορπά λίγη μαγεία στη νέα σου δουλειά
Μα πάνω από όλα να διώχνει με τα φτερά της
την κυπριακή ... γκρινιαρόσκονη!

Αν σου αρέσει η παρέα της και θες να επισκέπτεσαι τον μαγικό μας νεραϊδένιο κόσμο

Σου χαρίζω ένα πράσινο νεραϊδοφόρεμα!


( Όι έννεν επίσκεψη στην βασίλισσα της Αγγλίας που εννά πάεις )

Νεραϊδοπάπουτσα

                                                              
(Μεν τα θωρείς έτσι! Εν για να σκοτώνεις τις κατσαρίδες στη γωνιά)


Μαγικά νεραϊδένια φτερά! 


( Ω! Εννά σου πρέπουν πολλά κόρη Πρας )

Φυσικά το μαγικό ραβδί!


( Προσοχή! Όι να το γυρίσεις κανενού κατακέφαλα )  

Και φυσικά το μαγικόν ποτσίν με την πράσινη νεραϊδόσκονη!


( Οδηγίες : Απαγορεύεται να το αναμίξετε σε μείγμα τρούφων.
Δεν συνιστάτε η χρήση του σε εργαστηριακά πειράματα )
Αν θέλεις όμως παράκαμψε τις οδηγίες! Εσύ κάτι νέο θα ανακαλύψεις!

Αν σου αρέσει τόσο πολύ στην 

GreenFairyLand 


Τότε σου έχω ένα τελευταίο δωράκι
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Θα σου συστήσω τα πράσινα νεραϊδοπαιδα!



( Μα άδε ομορκιές! )

Να γλιτώσεις τζιαι που τα προξένια του Invictus.

Εύχομαι σε όλη την Πρασινο-οικογένεια 
Καλά Χριστούγενα! Και καλό νέο έτος!

Είμαι σίγουρη ότι η χαρά τους είναι μεγάλη που φέτος είσαι εδώ!


Νεραϊδένια φιλιά!!!

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Μαγεία των Κύκλων

Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Είχε βγει έξω και κοιτούσε το φεγγάρι.  Πανσέληνος.



Έμεινε να κοιτάει το σχήμα του.
Κύκλοι.  Παντού κύκλοι.
Την εγκλώβιζαν.  Προσπαθούσε να βγάλει νόημα, μα άδικα.


Μα απόψε το σχήμα του φεγγαριού τη μάγευε.  Έπρεπε να βρει απάντηση.



Γύρισε στο σπίτι κι άνοιξε το μαγικό βιβλίο των δράκων.


Πήρε από μέσα τη μαγική σφαίρα.
Έκλεισε τα μάτια.  Ψέλλισε τα λόγια:

"To feel like a child
And stare up at the sky
To bang the clouds with your imagination
And tolerate no provocation."

Και τότε άνοιξε το μαγικό μονοπάτι εμπρός της.




Και γλίστρησε κυκλικά χάθηκε στου σύμπαντος την αγκαλιά.




Και βρέθηκε κάπου μακριά, όπου παίζανε πολλά παιδιά.




Άλλα Νεραϊδένια



Κι άλλα κανονικά.



Ένα κύκνος τη σήκωσε στην πλάτη και την πήρε σε ένα ξεχωριστό παλάτι.



Ήταν άδειο.
Είχε σε κάθε δωμάτιο μια κυκλική ζωγραφιά.








Μα το πιο ψηλό δωμάτιο ήταν άδειο κι ένιωσε παγωνιά.



Σταύρωσε τα χέρια κυκλικά και γύρισε μαγικά στου δωματίου της την ζεστασιά.

Ξημέρωσε.  Καινούργια αρχή.

Άνοιξε το παράθυρο κι αντίκρισε τον ήλιο να της ζεσταίνει την καρδιά.



Αγαπημένη Lucrezia,

Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και η καρδιά σου να είναι πάντα γεμάτη καλοσύνη και φως.
Να έχεις δύναμη να δημιουργείς και να σκορπάς αγάπη!

Η αλήθεια είναι ότι παρόλο ότι γνώριζα την παρουσία σου στην μπλογκόσφαιρα, λίγες ήταν οι φορές που σε διάβασα.  Αυτές τις μέρες που έκανα μια μικρή βόλτα στα blog σου κατάλαβα ότι είσαι ένα πολύπλευρο άτομο.  Σε ενδιαφέρουν 4521323643 πράγματα.  Ξεκίνησες να γράφεις θέλοντας να λες αυτά που σε ενοχλούν στον κόσμο, κι έχεις καταλήξει να φτιάξεις ένα υπέροχο κόσμο δικό σου!  Σε θαυμάζω γι αυτό και σου εύχομαι να τον επεκτείνεις ακόμα περισσότερο.
Τελευταία πρόσεξα ότι σε προβλημάτιζαν οι κύκλοι. 
Είναι ένα κοινό μας, έτσι αποφάσισα το δωράκι σου να είναι πολλές εικόνες που περιέχουν κύκλους.  Ελπίζω να δεις πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες και να ανακαλύψεις καινούργιες Ακτίνες του Κύκλου της ζωής σου!

Φιλιά πολλά,
Νεράιδα.

Υ.γ. Τα μαγικά λόγια είναι από το blog της Lucrezia.


Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Για να θυμάμαι...

... αυτά που χάνω τις μέρες που δεν πηγαίνω για περπάτημα...
















και ότι χτες ήταν  12/12/12.... ξεχωριστή ημέρα και ημερομηνία....

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Αντιθέσεις

Υπάρχουν...

  ... άνθρωποι που είναι μίζεροι και χαλούν, άθελά τους, τη μέρα μας, επειδή δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

  ... άνθρωποι που υπερβαίνουν τον εαυτό τους και δίνουν νόημα, άθελά τους, στη μέρα μας, επειδή δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Έλα!

Ανάρτηση χωρίς ουσιαστικό θέμα.
Μέρες χωρίς κάτι ιδιαίτερο κι όμως νιώθω τη δόνηση τους.

Όπως ίσως η χτεσινή.

Είναι φορές που ξυπνώ και νιώθω άσχημα. Σαν να πνίγομαι.  Με τον καιρό έμαθα ότι αυτές τις μέρες δεν ξυπνώ.  Υποσυνείδητα είμαι κάπου στο παρελθόν ή στο μέλλον.  Κάπου εκεί «πάνω» που ταξιδεύω όταν κοιμάμαι και δεν θέλω να επιστρέψω στο σώμα σαν ξυπνώ.  Ίσως επειδή διαισθάνομαι την ένταση της μέρας…

Πολλά μαζεμένα έρχονται…

Ένα απρόσμενο μήνυμα στο κινητό…

Μια συνάντηση που επιθυμούσα από καιρό…

Χαλαρές όμορφες στιγμές…

Μάτια να υγραίνονται μπροστά στην αυθεντικότητα…

Φίλοι παλιοί, καινούργιοι, αγαπημένοι απλά…

Ματιές χαμογελαστές πάντα…

Κρασάκι… μαγεία…



Κι απομένω να αναρωτιέμαι τι θέλει να μου δείξουν όλα αυτά… 
Καθισμένη στο δικό μου πλατύσκαλο εδώ και τόσο καιρό…

Φοβάμαι να σηκωθώ πάλι…

Κι όμως όλα φωνάζουν : ΈΕΕΕΕΕΕΕΕΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Άμορφη ομορφιά

Άμορφη ομορφιά της ύπαρξής μας
Χωρίς κανόνες κι έννοιες που καταλαβαίνει το μυαλό.
Άυλο χτυποκάρδι ενός χορού
που μόνο η καρδιά νιώθει το ρυθμό.
Ψάχνω τη γυναικεία μου μορφή που έχω χάσει
μες των ματιών σου τη γλύκα.
Γυρνώ σαν φάντασμα στις αναμνήσεις
ενός κρότου που προκαλεί ανατριχίλα.

Νεράιδα.

Εμπνευσμένο από το ποίημα του φίλου patiniou.

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Γράφω...


Ξεκίνησα να γράφω εδώ και 10+ χρόνια.

Πήρα το μαγικό κλειδί που μου χάρισε η νεράιδα της έμπνευσης,
ξεκλείδωσα την καρδιά,το μυαλό κι τις αισθήσεις κι άρχισα να δημιουργώ!

Παραμύθια!

Μέσα από τα συναισθήματα, τη φαντασία και την πραγματικότητα του κόσμου γύρω μας.

"Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα"

Γράφει ο Σεφέρης στον "Τελευταίο Σταθμό".

Από το πρώτο παραμύθι που έγραψα ονειρεύτηκα να έχω ένα βιβλίο δικό μου!
Ήταν κάτι φανταστικό! Κάλυπτε την ανάγκη μου για εκείνο το "κάτι"που έλειπε
από τη ζωή μου. Το κάτι ουσιαστικό που κάνει ένα
άνθρωπο να βρει τον προσωπικό προορισμό του στη ζωή.

Ένα βιβλίο με παραμύθια, εκτός από του ότι θα γέμιζε τη ψυχή μου,θα έφτανε και στα παιδιά!
Ήθελα να δώσω! Χαρά, ενθουσιασμό, και μηνύματα αγάπης.  Λέξεις,  εικόνες.
Αυτές που θα ήθελα εγώ να είχα μεγαλώνοντας... αυτά που βλέπω    γύρω μου...
Αυτά που μου δίνουν κουράγιο να ξυπνώ το πρωί χαμογελώντας και να σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι η ζωή!
 Όπως κι αν είναι! Πάντα       υπάρχει ο τρόπος να δούμε την ομορφιά της αγάπης!
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια συγγραφής, έζησα μαγικές στιγμές.
Ενθουσιασμού, συγκίνησης, περηφάνιας, τιμής, αγάπης, αγκαλιάς,   ευλογίας...
Ω! Είναι τόσες πολλές οι στιγμές ευλογίας...

Σαν την αποψινή... ένα τηλεφώνημα απρόσμενο.. από άγνωστο αριθμό.

- Ναι καλησπέρα. Είμαι η μητέρα ενός κοριτσιού που διαβάζει αυτές τις μέρες το βιβλίο σας
"Ήλιος ο Παραμυθάς".  Συγνώμη που ενοχλώ... έψαχνα στοιχεία για το βιογραφικό σας και επειδή
δεν μένουμε σπίτι αυτές τις μέρες... ξέρετε μας έχουν διαρρήξει το σπίτι.
Η μικρή είναι πολύ αναστατωμένη και κάθε βράδυ διαβάζουμε το βιβλίο σας, που το πήρε από τη
βιβλιοθήκη του σχολείου.  Το διαβάζουμε και κοιμάται και δεν το αποχωρίζεται.
Ήθελα να σας ευχαριστήσω.  Συγνώμη που ενοχλώ...

Συζητήσαμε λίγο.

Ο Ήλιος πρόσφερε τη ζεστασιά του.  Όχι εγώ... Ο Ήλιος... Όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Με προσέχει! Όλα αυτά τα χρόνια με προσέχει. Μου χαρίζει όμορφες στιγμές και είμαι τόσο
μα τόσο χαρούμενη όταν οι στιγμές χαράς   μοιράζονται.  Όταν παιδικά χαμόγελα ζωγραφίζονται
σε προσωπάκια και οι ηλιαχτίδες σκορπούν για λίγο τη στεναχώρια, το φόβο , τον  πόνο.

Πάντα μα πάντα βγαίνει ο ήλιος... μετά από κάθε βροχή...






Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Περπάτημα - Πρακτικότητα

Τράπεζα +
Φούρνος +
Σπίτι για ξεφόρτωμα +
Φαρμακείο +
Κρεοπωλείο +
Σπίτι για ξεφόρτωμα = 40 λεπτά
+
Γύρο του "τετραγώνου" = 60 λεπτά

1 ώρα απολαυστικό περπάτημα.

Κι εκεί που το σώμα κινείται, το μυαλό διαπιστώνει πόσο απλή είναι η ζωή,
πετάγεται το υποσυνείδητο :

"Οι πιο βαθιές ενοχές κρύβονται πίσω από το προσωπείο της αναβλητικότητας".

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Περπάτημα - Συντροφιά

Κυριακάτικο πρωινό περπάτημα.  Όχι ακριβώς πρωινό, 10 πήγε η ώρα να ξεκινήσω αλλά είπαμε έχουμε κι ένα όνομα ( Μιςς Χουζουρίας ) να υποστηρίξουμε.
Ξεκίνησα ψάχνοντας όρους και ορισμούς για τη σημερινή μέρα.  Τι θα μου έδινε κίνητρο να συνεχίσω να περπατώ.
Και τότε γύρισα και σε είδα δίπλα μου.


Κουνούσες την ουρά με κοίταξες και έτρεχες χαρούμενα δίπλα μου.  
Χάρηκα πολύ που ήρθες.  Δεν σε κάλεσα, ίσως δεν το χρειαζόσουν, αλλά το ένστικτό σου 
σε ακολούθησε δίπλα μου, να δώσεις νόημα σε εκείνη την άδεια στιγμή μου.
Δεν ζήτησες τίποτα. Ακόμα κι όταν σου φώναζα να σηκώσεις τα μάτια για μια πόζα, για να σε κάνω διάσημο, εσύ παρέμεινες σκυμμένος να μυρίζεσαι το φρέσκο χόρτο. Σου κακοφάνηκε μάλιστα και κρύφτηκες μακρυά, δίνοντας μου την εντύπωση ότι με εγκατέλειψες αλλά μετά με ξεπέρασες τρέχοντας γρήγορα, σαν να με κορόιδευες. 

Ήταν όμορφη η πλάση σήμερα.  Τα σπαρτά άρχισαν να φυτρώνουν και είναι όμορφη η εικόνα της νέας ζωής που βγαίνει μέσα από τη γη.  Διάλεξα τον αγροτικό δρόμο σήμερα, σκεπτόμενη ότι δρόσισε και μειώθηκαν οι πιθανότητες για την εμφάνιση καμιάς kinder-οχιάς-έκπληξης.  Ξέχασα όμως το κυνήγι.  Με το πρώτο μακρινό μπαμ που άκουσα έκανα μεταβολή μην καταλήξω σαν άτυχη τσίκλα.

Γύρισα και σκεφτόμουν το πόσο απρόσκλητα, διακριτικά και όμορφα μπήκες στη ζωή μου.  Τα κίνητρα για ζωή που μου δίνεις, απλά επειδή υπάρχεις.  Βλέπω σε σένα τον εαυτό μου κάποιες φορές.  Να θες να ζήσεις έντονα.  Με σωστά και λάθη. Να νιώθω τυχερή στις ατυχίες μου κι να εύχομαι για τη δική σου τύχη.
Να κουρνιάζω σαν σκυλάκι δίπλα στα πόδια σου και να προσεύχομαι.  Να θέλω όλα να γίνουν όπως πρέπει και να γεμίσεις γέλιο και ενέργεια.  

Και να περπατάμε μαζί... ο καθένας το δικό του δρόμο... και κάποιες φορές σε ένα κοινό για λίγο... κι όμως να είσαι πάντα εδώ.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Ήλιος... Reloaded...


Ήλιος ο Παραμυθάς
β΄ έκδοση
Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου



Επιτέλους!
Στα χέρια μου!

Το πρώτο συναίσθημα είναι πάντα μια λυτρωτική ανάσα.

Χρονοβόρα η διαδικασία έκδοσης ενός βιβλίου.

Ακόμα και η επανέκδοση πήρε πάνω από 1 χρόνο.

Ο εικονογράφος Σπύρος Γούσης με το ταλέντο του
έδωσε μια ανανεωμένη εικόνα στο βιβλίο.

                  
Καλοτάξιδος να είσαι Ήλιε Μου!

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Περπάτημα - Στήριξη


Για να αρχίσεις κάτι νέο, να ανέβεις ψηλά, να ορθώσεις το ανάστημά σου, χρειάζεται στήριγμα.
Είτε αυτό είναι κάποιο άτομο, είτε μια μεγάλη ιδέα, ένας στόχος, ένα κίνητρο.  Είτε αυτό είναι κάτι άψυχο, νεκρό, πρώην μεγαλεπήβολο, κρύο, σκληρό, ιδεατό, φανταστικό, εμμονή.
Φτάνει που είναι εκεί !  Στο δρόμο σου! Δίπλα σου! Την ώρα που το χρειάζεσαι.
Υπάρχει! Έχει να δώσει.
Μην το αρνηθείς.  Μη γυρίσεις την πλάτη σε αυτό που βρέθηκε δίπλα σου και είναι ικανό να σε βοηθήσει. Τώρα! Σήμερα!  Ίσως αύριο να μην είναι εκεί.  Και ίσως αύριο να μην είναι το κατάλληλο για να σου δώσει στήριξη.
Πάρε το! Κρατήσου πάνω του.  Μην ντραπείς.  Μη νιώσεις ότι το εκμεταλλεύεσαι.
Δώσε αξία σε αυτή τη συνεύρεση.  Όσο τυχαία ή δήθεν τυχαία κι αν είναι.
Κάνε αυτό το τυχαίο να έχει νόημα.  Εμφύσησε στη στιγμή και ζωντάνεψε την.
Γίνε αντάξιος της στιγμής.  Γίνε αντάξιος της ζωής και Ζήσε!  Απλά! Χωρίς Εγωισμό!
Αγκάλιασε ότι υπάρχει γύρω σου και μεγάλωσε. Μεγαλούργησε.
Κι αν αύριο δεν υπάρχει δίπλα σου ο σταθερός ψηλός στύλος, μη λυγίσεις.
Άνοιξε τα μάτια σου.  Εξεταστικά.  Κοίταξε γύρω, μέσα, βαθιά.  Και θα με βρεις.
Να σε περιμένω εδώ.  Ταπεινά.  Να απλώσεις το χέρι και να πιαστείς πάνω στο κορμί μου.
Να το αγκαλιάσεις, να πατήσεις στη ψυχή μου και να ανέβεις ψηλά.
Να γίνεις λίγο καλύτερος από χτες.
Δεν θα πονέσω.  Δεν θα υποταχτώ.  Θα γίνει η ύπαρξή μου ένα με τη δική σου.
Θα είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία επειδή βοήθησα.
Κι όταν θα φύγεις και ξέρω πως θα φύγεις, θα ψάξω, να βρω καινούργια στηρίγματα.
Ελεύθερα. Γύρω μου.  Να δω μέσα στην ύπαρξη.  Να τρυγήσω τις στιγμές.  Και να βρω το νόημα.

Αυτό που βλέπω κάθε φορά στα μάτια σου!



Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Ιατρική αμέλεια στα νοσοκομεία Κύπρου



Αναδημοσιεύω το ποστ του φίλου μου Νίκου στο facebook.

Ιατρική αμέλεια στα νοσοκομεία Κύπρου.

Θα ήθελα να αναφέρω περιστατικά ιατρικής αμέλειας στα νοσοκομεία μας. Είμαι από Λευκωσία και στις 29 Σεπτεμβρίου 2012 έσπασα το πόδι μου στον Πρωταρά. Πήγα στις Πρώτες Βοήθειες στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου. Εκεί, όπως ήταν φυσικό από την σοβαρότητα της κατάστασης, μου είπαν ότι θα έπρεπε να κάνω επέμβαση στο πόδι μου και να μου τοποθετήσουν εξωτερική οστεοσύνθεση. Όταν τους ζήτησα να με μεταφέρουν ή αν μπορώ να μεταφερθώ στο Νοσοκομείο Λευκωσίας, μου απάντησαν ότι δεν μπορούν να το κάνουν εφόσον υπάρχει χειρούργος και μπορεί να εγχειρήσει σε αυτή την πόλη.

Μερικές μέρες μετά την εγχείρηση, μου είπαν ότι θα πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι και να μάθω να χρησιμοποιώ τις πατερίτσες. Τους εξήγησα ότι λόγω δισκοπάθειας, το αριστερό μου πόδι είναι πολύ πιο αδύνατο από το σπασμένο δεξί και ότι θα ήθελα βοήθεια να πάω στην τουαλέτα. Αυτοί το αμέλησαν και μου είπαν ότι θα τα καταφέρω μια χαρά. Πήγα στην τουαλέτα και όταν πήγα να σηκωθώ (μόνος μου), έχασα την ισορροπία μου και ενστικτωδώς, το δεξί μου πόδι πάτησε με δύναμη το πάτωμα. Όταν το μάθανε, προσπάθησαν να μου πουν ότι είναι δικό μου το φταίξιμο. Μετά από 2-3 μέρες, με έβαλαν να κάνω ξανά ακτινογραφίες και μου είπαν ότι θα πρέπει να ξανακάνω εγχείρηση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στον θάλαμο υπήρχαν 2 άτομα που είχαν εγχειριστεί πριν από πολλούς μήνες και απ’ ότι έχω μάθει μετά μπαινοβγαίνουν στο νοσοκομείο επειδή τα πόδια τους (τα οποία έχουν εγχειριστεί) πήραν μόλυνση.
Έκατσα μια βδομάδα σπίτι χωρίς να βγω τίποτα έξω. Είχαμε κανονίσει τα προγραμματισμένα ραντεβού με τα εξωτερικά ιατρεία να πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο Λευκωσίας αντί στο Αμμοχώστου μιας και είμαι από Λευκωσία. Στις 17 Οκτωβρίου πήγα στα εξωτερικά ιατρεία στο Νοσοκομείο Λευκωσίας. Όταν με εξέτασε ο γιατρός και μετά που είχε δει τις ακτινογραφίες που είχα βγάλει εκείνη την ώρα, μου είχε πει ότι πρέπει να κάνω εισαγωγή. Δεν μου είχε πει γιατί θα γινόταν εισαγωγή ούτε και μετά που τον ρωτήσαμε.

Την επόμενη μέρα μου είχαν πει ότι θα έβγαζαν την εξωτερική οστεοσύνθεση και θα έκαναν άλλη επέμβαση για να βάλουν εσωτερική οστεοσύνθεση. Πήραν καλλιέργεια και αίμα για αναλύσεις για να ελέγξουν τυχών μόλυνση. Κανονίστηκε η εγχείρηση την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου. Την Παρασκευή αναβλήθηκε η εγχείρηση επειδή δεν είχε φύγει η μόλυνση. Μεταφέρθηκα σε δωμάτιο μόνος λόγω της μόλυνσης. 2 μέρες μετά μου είπαν ότι ο ιός ονομάζεται ψευδομονάδα, ένας ιός που συνήθως βρίσκεται στα νοσοκομεία και μολύνεται κάποιος από τα χειρουργεία.

Κατά την διαμονή μου εδώ (την στιγμή που το γράφω αυτό είμαι στο νοσοκομείο), άκουσα για ένα ασθενή στο απέναντι δωμάτιο. Ήταν ένας ηλικιωμένος άντρας που είχε διάφορα προβλήματα υγείας εκτός από το κάταγμα του. Η κατάσταση του χειροτέρευε με την ημέρα. Άκουσα την αδερφή νοσοκόμα να λέει του εφημερεύοντος ιατρού ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπρεπε να πάει στο παθολογικό, που θα τύγχανε καλύτερης μεταχείρισης από το ορθοπεδικό, αλλά οι υπεύθυνοι του ορθοπεδικού δεν τον αποδέχονταν. Ο ιατρός απάντησε ότι τους καταλαβαίνει, λόγω έλλειψης κρεβατιών. Το άτομο αυτό πέθανε την επομένη τα ξημερώματα.

Η απορία μου για αυτά τα 2 περιστατικά που ανάφερα (την μόλυνση στο πόδι μου και τον θάνατο του ηλικιωμένου) είναι η εξής : Δεν είναι ιατρική αμέλεια αυτές οι πράξεις? Δεν πρέπει να απονεμηθούν ευθύνες?



Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Ούφφου πιον...

... μαζί μου.

Οκ. Όλοι αναβάλλουμε πράματα που θέλουμε να κάμουμε.  Εν φυσικό.

Αλλά επαράκαμάτο!

Έχω 2-3 υποχρεώσεις/πράματα/whatever που πρέπει να γινούν.

Τις 2 αναβάλω τες εδώ και μια βδομάδα.

Τις άλλες 2 έχει που το καλοκαίριν αλόπως.

Τζιαι σήμερα είμαι αθκιασερή, εκατέβασα τα χειμερινα,  εφύλαξα τα καλοκαιρινά.

Είπα ήταν να κάτσω η ώρα 10 να τα κάμω τζιαι αθθυμήθηκα ότι ήθελα να κάμω μπάνιον.

Τζιαι τωρά αντί να κάτσω να κάμω τίποτε, γράφω δαμέ.

Εννά μου φάει παραπάνω ώραν να τα γράψω που να τα έκαμνα.

Αλλά εν μου γελώ! χα! ενόμισες κυρία νεράιδα εννά μας περιπαίξεις πάλε;;;

Έτα! δαμέ γραμμένα, να δούμεν αν παίξεις πελλόν πάλε.

οπόταν έχουμε και λέμε :

Έχεις ως τες 12 να :

1. Πιάσεις ένα τηλέφωνο.
2. Να στείλεις ένα email με τα στοιχεία που θα μαζέψεις
3. Να ψάξεις στα συρτάρια να έβρεις τα έντυπα να τα φωτοτυπίσεις.
4. Τζιαι να κάτσεις να συμπληρώσεις τζίνες τες γέρημες τες φόρμες τζιαι ΕΣΠΑΣΕΣ ΜΕ!!!!


Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Αποπολώνομαι...αποπολώνομαι...

Λίγες μέρες μείνανε, μάτια μου γλυκά
και οι αναποδιές τελειώσανε, τα δάκρυα στεγνώσανε
και κάθε Κυριακή κατεβαίνω το σκαλί

Αποπολώνομαι, αποπολώνομαι| 2x
Αποπολώνομαι, μωρό μου, και τρελαίνομαι | 2x

Φαίνεται απίστευτο, μα είναι αληθινό
Ετοιμάσου κι έρχομαι, μόνο εμένα σκέφτομαι
και κάθε Κυριακή θα 'χουμε γιορτή

Αποπολώνομαι, αποπολώνομαι | 2x
Αποπολώνομαι, μωρό μου, και τρελαίνομαι | 2x





υ.γ.  Τα συμπτώματα όταν αντί για ψυχολόγο έχει κανείς βιολόγο!

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

(Σ)Τα Τρία μου


Τρία πράματα που θα ήθελα να κάνω πριν πεθάνω :

1. Να μάθω να κάμνω γεμιστά. ( τζιαι να τα πετυχαίνω )
2. Να μάθω Ιταλικά, να πάω Ιταλία, να ερωτευτώ ένα Ιταλό
καλλιτέχνη και να ζήσουμε για πάντα ευτυχισμένοι στη
Φλωρεντία. ( τζιαι ύστερα εξύπνησα )
3. Να ζήσω!

Τρία άτομα που έχω αγαπήσει πολύ :

1. Νεραϊδόπαιδο 1
2. Νεραϊδόπαιδο 2
3. Νεραϊδόκόρη

( Εγώ χαζομαμά;;;; Εν η ιδέα σου )

Τρεις αξέχαστες στιγμές της ζωής μου :

1. Η γέννηση του Νεραϊδόπαιδου 1
2. Η γέννηση του Νεραϊδόπαιδου 2
3. Όταν ήρτεν ο τυπογράφος και γέμισε το σαλόνι με κιβώτια
γεμάτα με το πρώτο μου βιβλίο.

Τρία πράγματα που κοιτάζω σε ένα άτομο :

1. Το ζώδιο του :-P ( Τζια μεν μου πεις ότι εν φαίνεται )
2. Τα μαλλιά του ( Μανίες τι να κάνουμε )
3. Κάμνω του ένα γενικό consistency check κι αναλύω τα errors
( IT syndromes! Damn it ! )

Τρία πράγματα που δεν μπορώ χωρίς αυτά :

1. Γλυκίσματα/σοκολάτες κτλ. ( μια φορά έκαμνα μιαν ειδική
διατροφή τζιαι άντεξα ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΗΝΑ χωρίς ζάχαρη!
Δεν θα το ξανακάμω! Το υπόσχομαι )
2. Το αυτοκίνητο μου ( Μα… να κάτσω σπίτι;;; εγώ;;; χωρίς μέσο
άμεσης διαφυγής;;; είσαι καλά;;; )
3. Το μαλακτικό μαλλιών. ( !!! )

Τρία πράγματα που απεχθάνομαι σε ένα άνθρωπο :

1. Να προσπαθεί να ασκήσει εξουσία πάνω ΜΟΥ.
2. Να εισβάλλει στο χώρο / «χώρο» ΜΟΥ.
3. Να αγγίζει τα πράματά ΜΟΥ.

( τι είπες; Εγωίστρια; Καθόλου! Σκέψου το ;-) )

Τρία πράγματα που δεν θα ήθελα να μου συμβούν :

1. Να με απαγάγουν εξωγήινοι.
2. Να μου κάνει πρόταση γάμου ο Σάκης.
3. Να μετακομίσει η Νεραϊδοκόρη στο φεγγάρι ( είπαμε ως το
τέλος της γης τη βρίσκω αλλά σε άλλα εδάφη αδυνατώ ).

Τρία μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ :

1. Να ξαναπάω Ιταλία
2. Να ξαναπάω Πράγα
3. Να ξαναπάω Ιωάννινα.

( από ανοιχτό πνεύμα, πιιιιιιιιιιιιιιι )

Τρία επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω :

1. Χορεύτρια σε καπαρέ ( ντόινγκ )
2. Ταξιτζής ( κάμνω ήδη practice )
3. Ψυχολόγος ( Ήταν να αυξηθεί η κίνηση στις πρώτες βοήθειες)

Τρία ψέματα που έχω πει κατά καιρούς :

1. Α μα έστειλες μου μήνυμα; Ου εν το είδα!
2. Εννά πάω 5 λεπτά τζιαι να έρτω. (Τούτον εν τζιαι εν εσκεμμένο
ψέμα. Απλά ξεχνιέμαι τζιαι έρκουμε πίσω σε 5 ώρες)
3. Όχι ρε. Τίποτε εν έκαμα. Ήμουν ούλλον το σ/κ σπίτι.

Τρία πράματα που δεν θα έκανα ποτέ στη ζωή μου :

1. Να σφάξω ( εννοείτε κοτόπουλο κτλ ). Θα γίνω χορτοφάγος
στη περίπτωση που δεν έχω άλλη επιλογή.
2. Να εκθέσω οτιδήποτε θεωρώ προσωπικό μου ( εννοώ εκείνο το
1% που έμεινε :-P )
3. Να στερήσω σε κάποιον το δικαίωμα οποιασδήποτε ελευθερίας
του.

Τρεις φοβίες μου :

1. Φοβία μεταβατικού σταδίου. ( σε όποια μορφή κι αν
είναι το μεταβατικό στάδιο. Είτε είναι διαδρομή Κόρνου –
Αραδίππου που κάμνω για πρώτη φορά. Είτε είναι από την
συναισθηματική μου ασφάλεια – Στην άβυσσο της ψυχής. Εν
με φοβίζει η άβυσσος. Φοβίζει με η μετάβαση )
2. Υψοφοβία ( Μα να οδηγώ πάνω στα κατσάβραχα και να
σκέφτομαι αυτοκίνητα να πετούν;;; έλεος ! )
3. Εν έπρεπε να δω τη σκηνή του psycho ( νομίζω ) με την
κουρτίνα και το μαχαίρι στο μπάνιο. ( λαλείς να αλλάξω
κουρτίνα; )

Τρία πράματα που μου έμαθε η ζωή :

1. Όλα περνάνε.
2. Το κέηκ γεωγραφίας γίνεται καλύτερο με kerrygold unsolded
butter. ( Αχάπαρη Σόρρυ ρε! )
3. Το σύμπαν συνωμοτεί υπερ μου ( ακολουθεί attached
20σελιδο έντυπο με αποδείξεις ) ( Μάνα, δικαιούσαι να
ανατριχιάσεις )

Τρία λάθη μου :

1. Μα ποια λάθη σιορ;;;;;;
2. Μα ποια λάθη σιορ;;;;;;
3. Μα ποια λάθη σιορ;;;;;;

Οκ πάμε πάλι :

1. Αυτοί που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα εκνευρίζουν εμάς που
τα ξέρουμε ( ξερόλας ).
2. Είμαι απόλυτα απόλυτη. Που για τους άλλους είναι σπάσιμο
νεύρων. Για μένα είναι : Αυτό είμαι κι αν δεν σου αρέσει
πρόβλημά σου.
3. Ξεχνώ να κλείνω τα αυτιά μου. Κι επηρεάζομαι. Αυτό με
αποσυντονίζει και χάνω τους στόχους μου.

Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε!

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Suicidal [1]

Σηκώθηκε αναμαλλιασμένη από το κρεβάτι.  Φορούσε το μωβ σατέν νυχτικό της, λίγο τριμμένο κάτω από τις μασχάλες, μα της άρεσε ακόμα.

Μωβ χρώμα, μαγικό, θηλυκό, ατίθασο.

Άνοιγε τα συρτάρια. Ανακάτευε.  Τα σημειωματάρια έπεφταν στο πάτωμα, τα κοσμήματα στις καρέκλες, οι χτένες στο κρεβάτι.

Άνοιξε το ερμάρι. Έψαξε με μανία στη γωνιά του ερμαριού.  Βρήκε την πλαστική σακούλα και την τράβηξε έξω.  Το έβγαλε από μέσα.  Το μύρισε. Το φίλησε.  Το κράτησε αγκαλιά.  Το έσφιξε πάνω της. Ακούμπησε την πλάτη στον τοίχο.  Έκλεισε τα μάτια. Γλίστρησε στο πάτωμα. Παραμιλούσε, γρύλιζε, βογκούσε,  επαναλάμβανε με μανία το όνομά του.

Έτρεμε. Σίγουρα θα ‘χε πυρετό. Κουλουριάστηκε στη γωνιά.  Το κεφάλι της πήγαινε να σπάσει από τον πόνο.  Και τα αυτιά της βούιζαν.

Είχε πιει πολύ το προηγούμενο βράδυ. 
-                 -   Δυο ποτά.  Μόνο τόσο πίνω. Δύο. Μετά λέω αλήθειες, χαριτολογούσε συνήθως.

Δεν θυμόταν  πότε έχασε τον έλεγχο.

Χόρευε.  Χοροπηδούσε στο ρυθμό. Ακολουθούσε τα τραγουδάκια, τα χαζοτράγουδα όπως τα έλεγε άλλοτε.  Και διασκέδαζε. Μονοτονία, λέξεις κούφιες, παραφωνίες, επιφάνεια.

Άντρες γύρω της.  Όχι μόνο.  Αλλά ωραίοι άντρες.  Σαν ψεύτικες μάσκες της φαίνονταν τα πρόσωπά τους.  Κι από αντρισμό μηδέν. Το έβλεπε καθαρά στο βλέμμα τους.  Της ερχόταν να τους τρομάξει.  Να αναμετρηθεί μαζί τους σαν αμαζόνα.  Να κοντράρει το χρυσό της αφεντιάς της με τη μιζέρια τους. Μα τους λυπόταν.

Κι εκεί που άναβε ακόμα ένα τσιγάρο, τον είδε.
Τον είδε! Ήταν σίγουρη ότι τον είδε.  Τα μάτια του έλαμπαν. Σαν τότε στη Λάρισα.  Το ύφος του ήταν σοβαρό.  Σαν τότε που έδιναν όρκους κάτω από τα ιερά Μετέωρα, περασμένες 12 το βράδυ.  Άκουε τη φωνή του.  Το γέλιο. Την αγάπη του.

Σηκώθηκε. Τρίκλιζε μέσα στο πλήθος. Έσπρωχνε.  Έσπασε πιάτα, ποτήρια, στο πέρασμά της. 

Όσο τον πλησίαζε τόσο τον έχανε. Το  club ήταν γεμάτο κόσμο, διασκέδαση, γενέθλια, αγκαλιές, χορός, έρωτες, φλερτ, χαζά βλέμματα, άδεια ποτήρια, καπνός, φωνές, χαρτομάντιλα να πετάνε. Άντρες χωμένοι στη ναφθαλίνη να χορταίνουν το μάτι τους. Γυναίκες βουλιαγμένες στην κυτταρίτιδα να γλεντάνε κουνώντας τα κορμιά τους.  Γραμμωμένοι νεαροί.  Κοριτσάκια με μίνι και ξώβυζα.  Κι αυτός πουθενά! Ποτέ!

Σωριάστηκε στο σκαμπό της.  Έπινε. Κάπνιζε. Και η αλήθεια φανερώθηκε. 

« Έχω πεθάνει για σένα...
   Έχω πεθάνει για σένα »

Κουλουριάστηκε ακόμα περισσότερο στο πάτωμα.  Δεν θυμόταν πως βρέθηκε σπίτι.  Ποιοι από τους φίλους της την έφεραν.

Έβγαλε το μωβ νυχτικό και το πέταξε στο κρεβάτι.  Και φόρεσε το ρούχο που κρατούσε τόση ώρα στα χέρια της.

Κοιτάχτηκε καλά στον καθρέφτη.  Είδε τα μάτια της.  Τα μισούσε. Είχαν γίνει άδεια κι άχαρα.

Πήρε τα κλειδιά από την τσάντα της.  Μπήκε στο αμάξι.  Πάτησε το CD player.

«Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρά μας»

Ήξερε τη διαδρομή. Την είχε μετρημένη χιλιάδες φορές.  Ελεγμένη.
          -   Η  μόνη διέξοδος.  Η ασφάλεια μου.
Πάτησε γκάζι.  100… 120… 140… 160…
Πάτησε κι άλλο. Ένιωθε την ένταση, την έκσταση.
Γύρισε με μαεστρία το τιμόνι.

Σίδερα στο σώμα. Πόνος. Κάρφωμα στην καρδιά.  Υγρό ζεστό στο σώμα… σιωπή….
-      
                                 -  Άγνωστα τα αίτια του νέου θανατηφόρου δυστυχήματος.
             Γυναίκα βρέθηκε νεκρή στο αυτοκίνητό της, το οποίο  για
             άγνωστους λόγους παρέκκλινε της πορείας του, πέρασε πάνω
             από τη γέφυρα και καρφώθηκε σε παρακείμενο λόφο.
            Αξίζει να σημειωθεί ότι η γυναίκα ήταν ολόγυμνη.
            Φορούσε μόνο ένα μωβ ξεκούμπωτο αντρικό πουκάμισο.
            Και στο λαιμό είχε μια χρυσή στραπατσαρισμένη καρδιά.    
            Η αστυνομία συνεχίζει τις έρευνές της χρησιμοποιώντας δείγματα
            DNA που βρέθηκαν στο πουκάμισο για να διαλευκάνει την υπόθεση.»

«... πως κάποιος άλλος Τεύκρος,
ύστερα από χρόνια,
ή κάποιος Αίαντας
ή Πρίαμος ή Εκάβη
ή κάποιος άγνωστος
, ανώνυμος που ωστόσο
είδε ένα Σκάμαντρο
να ξεχειλάει κουφάρια,
δεν το ‘χει μες στη μοίρα του
ν’ ακούσει μαντατοφόρους
που έρχουνται να πούνε,
πως τόσος πόνος, τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό,
για μιαν Ελένη. »
                                                                Γιώργος Σεφέρης.


                                                            Dedicated to His Twistedness, as promised.

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Φταίω

Μια λέξη που θέλει να σου έρθει ο ουρανός στο κεφάλι, η γη στα μούτρα για να πεις.

Φταίω.

Ανοίγω το στόμα μου απερίσκεπτα.  Σκεπτόμενη τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια.
Τις δικές μου εμπειρίες και το δικό μου πόνο.

Και όποιον πάρει ο χάρος.

Είναι ο τρόπος μου.  Η δική μου ανάγκη να είναι ξεκάθαρα όλα γύρω μου.

Ξεχνάω ότι δεν έχουν όλοι την ίδια ανάγκη.

Ξεχνάω τον τρόπο που λειτουργούν οι άνθρωποι.

Στην κοσμάρα μου.  Στη μοναξιά μου.

Έχω στεναχωρήσει μια φίλη μου.  Και ίσως έχω στεναχωρέσει κι άλλους ανθρώπους.

Φέρνοντας αναταραχές στη ζωή τους.  Ίσως πόνο. Ίσως ανατροπές.

Καμιά φορά πρέπει να το κλείω το ρημάδι.

Ηλίθια ανάγκη για έκφραση.  Που αντί να κάτσω να γράφω , μιλώ.

Στο γράψιμο τα πράγματα είναι αλλιώς.  Περνάνε από μια διαδικασία μετάλλαξης.

Ακόμα και τώρα που δακτυλογραφώ αναζητώντας τη λύτρωση μέσα από την κατανόησή σου,

οι λέξεις δεν λένε την αλήθεια.  Λένε μεταμφιεσμένες κουβέντες, που άντε να κάτσει κάποιος να καταλάβει.

Νιώθω ότι θέλω να κλειστώ σε ένα κελί.  Να κλειδωθώ στο συγυρισμένο δωμάτιο μου.

μέχρι να βρω την ηρεμία.  την έχω ανάγκη. Ξεκουράστηκα, άδειασα το μυαλό τον τελευταίο καιρό.

κι όμως θέλω ησυχία.

Μοναξιά.

Το μόνο που με λυτρώνει.


Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Change

Change is hard because people overestimate the value of what they have—and underestimate the value of what they may gain by giving that up."

— James Belasco and Ralph Stayer
Flight of the Buffalo (1994)


Διάβασα αυτό σήμερα, σε κάποια στιγμή που έψαχνα να βρω έννοιες κι άρθρα ή ερμηνείες που έχουν να κάνουν με την αλλαγή.  Αλλαγή συμπεριφορών, απόψεων, τρόπου ζωής, προτεραιοτήτων.


Δεν ξύπνησα καλά σήμερα, πρέπει να έβλεπα κι εφιάλτες.  Άργησα. Ετοιμάστηκα στα γρήγορα. Δεν πρόλαβα να ξυπνήσω ουσιαστικά.  Και παιδευόμουν μέσα σε μια μελαγχολία που είχε καιρό να νιώσω.  Να με ενοχλούσαν όλα. Να μη θέλω να μιλήσω ανθρώπου.  


Κι όπως πάντα άμα θες ή δεν θες κάτι το προκαλείς.  Οπόταν, να σου ο κολλητός μου να έχει όρεξη για κουβέντα.  


- Έλα, είμαι αθκιασερός. Άτε πε μου.
- Μα είσαι σίγουρος; Θες να πω πελλάρες ή τι έχω.
- Ε πέ μου τι έχεις.
- Μα θα ακούσεις μουρμούρα.
- Εν πειράζει αντέχω.


Κι άρχισα την μουρμούρα.  Ξέρω το έχω αυτό. Άμα μου πεις μίλα μου, με ένα ή περισσότερα λ  αρκέφκω.

Τελικά κατέληξα έτσι χωρίς να το καταλάβω μετά από μόνο λίγα λεπτά ότι αλλάζω... Έχω αλλάξει... κι ο εαυτός μου κλωτσάει.  όπως γίνεται σε κάθε αλλαγή.  Κάποιος αντιδρά.


Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να αλλάξω.  Συνειδητά.  Και με προσπάθεια και με βοήθεια.
Ας είναι καλά η υπνοθεραπεύτρια \ νεραϊδοκόρη.


Το τι έχω αλλάξει ουσιαστικά ή πρακτικά νομίζω εν αχρείαστο να το καταγράψω.


Είμαι όμως σε μια φάση της ζωής μου που δεν θέλω άλλους στόχους.  Δεν θέλω προσπάθειες, λίστες, καταγραφές, οργάνωση.


Θέλω παγωτό, ροζ κι άσπρο.  Θέλω απόλυτη ελευθερία κίνησης.
Θέλω να είμαι αυθόρμητη, επιφανειακή, κάφρος κατά άλλο κολλητό, ο εαυτός μου. 


απλά να υπάρχω, να περνάω καλά.


χωρίς στόχους, βουνά να σκαρφαλώνω, χωρίς πράγματα που έχει νόημα να πετύχω.


τον τελευταίο χρόνο νιώθω ότι έχω χάσει το νόημα της ζωής,  απλά ζω.


κι όμως σήμερα συνειδητοποιησα ότι αυτή η απώλεια δεν είναι απώλεια.


με πιάνουν τα κλάματα στιγμές που νιώθω ότι δεν έχω και δεν μπορώ να έχω πράγματα/ ανθρώπους/ συναισθήματα που θα ήθελα.


κι όμως δεν είναι χάσιμο του νοήματος.  Είναι η πρώτη φράση.


Αλλαγή.


Νέος τρόπος ζωής.


Δεκτικότητα.


Θέλω να το ζήσω!


ΝΑΙ ! ΘΕΛΩ να ζήσω το νέο σήμερα!


Καλό καλοκαίρι!



Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Κόκκινη Γραμμή